İşsizlik mi ? & Tembellik mi?

İşsizlik mi ? & Tembellik mi? 

100. sayı ile dalya demiştik. Çok hareketli bir Türkiye ile 101. sayımıza başlıyoruz.

12 yıllık eğitmenlik ve yönetim danışmanlığı hayatımda, bir çok farklı sektör ile çalışma fırsatını yakaladım. Hemen hemen her sektörden bir çok bilgi ve deneyimler edindim ve edinmeye devam ediyorum. Yönetim toplantılarında sıkça karşılaştığım sorunlardan birine sizlerle paylaşmak istiyorum:

• Fırat bey bizim sektörde bir sorun var biz kalifiye eleman bulamıyoruz. Ekibimiz güçlendirecek, kaliteli insan gücünü ekibimize dahil edemiyoruz; konuyu sorguladıkça, “ama Fırat Bey bizim sektör böyle” diye sohbet devam ediyor

Tekstil, perakende, otomotiv, gıda, turizm ve diğer sektörlerin tümünde aynı problem var. Geçen hafta danışmanlığını yaptığım şirketlerden birisine yine böyle bir pozisyon için ilan hazırladık ve yayınladık. Bir sürü aday başvuru yaptı. Hepsi de telefonda bizimle çalışmak istediklerini, bunun için çok sabırsızlandıklarını belirttiler. Biz de yönetim olarak çok sevindik. Çünkü, önemli bir pozisyondu ve kısa sürede pozisyonu kapatacağımızı hayal etmiştik. Bir gün için sekiz görüşme ayarlandı. Üç gün üst üste toplamda 24 adayımız var. Birinci gün görüşmelere başladık. İlk aday haber vermeden görüşmeye gelmedi. İkinci aday 11:00 de olan görüşmeye 11:20’de geldi. Neden geç kaldığını sorduk ve cevap çok çarpıcı geldi : “kusura bakmayın uyuya kalmışım!” Çok samimi ve açık sözlü bir aday diye düşündük. 3.-4.-5 adaylar gelmediler, haber de vermediler. Aradığımızda telefonlarını dahi açmadılar ve geri dönüş de yapmadılar. Akşam üzeri olan üç görüşmemiz fena geçmedi. Ancak, bu görüşmelerin üçünde de ortak bir nokta vardı : adayların hiçbiri, bu işi ne kadar yapmak istedikleri konusunda net değillerdi

İkinci gün sabah randevusu geldi; fakat başvuru yaptığı pozisyon hakkında bilgisi yanlıştı. Biz dış ticaret için bir aday arıyoruz; aday ise finans için başvuru yaptığını sanıyordu. İkinci günün bilançosu daha ağırdı. 8 görüşmede 5 aday gelmedi. 

Sıra geldi son güne; bir gün öncesinden yine teyit etmek için adayları aradık, konuştuk. Adaylardan ikisi görüşmeye gelmeyeceğini, tatile çıkacaklarını söyledi. Kalan 6 adaydan da 3’ü geldi, diğerlerinden ikisine ulaşamadık ve gelmeyen biri de “unuttum!” dedi.

Tahmin ediyorum ki sizlerin de başına gelmiştir bu veya benzeri durumlar...

Şimdi sorum şu : Ülkede işsizlik mi var; tembellik mi? 

 Patronlarla konuşuyorum, adam lazım Fırat Bey, iyisini bulalım, para sorun değil diyorlar. İş arayanlarla konuşuyorum, bir iş bulsam da nefes alsam diyorlar. Ama işin aslı pek de öyle değil! Çoğu zaman insanlar iş beğenmiyorlar, ücreti beğenmiyorlar, hemen müdür olmak istiyorlar v.b... liste böyle uzayıp gidiyor.

Farklı ve başarılı bir uygulama yine Ali Sabancı’dan geliyor : Pegasus’da hayata geçirdiği bir uygulamayı gazetede okumuştum. Önce şöyle düşündüm : Amma paragöz !

Uygulama şuydu : Görüşmeye gelecek olan adaylardan 10 TL. yi bankaya yatırmalarını istiyor. Yatan paranın bir kısmını İK bölümlerine prim olarak veriyor, diğeri de şirkete kalıyor veya başka bir şekilde değerlendiriliyordu. Röportajında şöyle diyordu Ali Bey ; insanlar para verdikleri şeyleri unutmazlar. Bu uygulama ile görüşme verimliliğimiz tavan yaptı. İşi ciddiye alan adaylar bize başvurdu ve seçme-yerleştirme sürecimiz iyileşti.

Şimdi yorum sizin, karar sizin ! Haydi iş başına ☺